Mijn zoon mag voorin, hij is tenslotte al zeven. We zitten in de auto en zijn op weg naar huis. Als we nog maar net zijn vertrokken, vraagt hij me hoe lang het nog zal duren voor we er zijn. “Ik verveel me, maar ik heb geen zin om te kletsen", laat hij er meteen op volgen. "Je kunt altijd nog naar buiten kijken, misschien ontdek je nog bijzondere dingen in het voorbijgaan", laat ik hem weten. Even moet ik glimlachen als ik vervolgens zijn blik ontmoet, tegelijk hoor ik mezelf terug in een uitspraak van een docent die ik op de academie had: “Je moet naar voren kijken, om je heen", liet ze ons doodserieus weten wanneer we volgens haar, lopend door de stad, teveel naar onze schoenen keken in plaats van om ons heen. "Dan kun je meer zien", voegde ze er aan toe. Ze had natuurlijk gelijk. Tal van onderzoeken onderschrijven dit gegeven, zou ik later nog ontdekken. De onderzoeken van Mihaly Csikszentmihaly (1934-2021) bijvoorbeeld, tonen aan dat we onze aandacht meer dan we doen kunnen schenken aan de bezienswaardigheden om ons heen, de mensen en hun interacties, historische overblijfselen, architectuur, eigenlijk naar dat waar we op straat ook zo gemakkelijk aan voorbij kunnen lopen omdat we inderdaad naar beneden kijken in plaats van omhoog. Zo kunnen volgens Csikszentmihaly zelfs de meest routinematige acties, zoals een ritje in de auto, fietsen door de straat of wandelen in de natuur worden getransformeerd: “Door echt aandacht te besteden aan onze omgeving, kunnen we leren om veel meer waar te nemen dan onze automatische reactie op de wereld toestaat. De wereld is dan rijp voor inspiratie. De lucht is gevuld met wonderlijke en ongewone vormen en kleuren. Als we ons bewust zijn van dergelijke wonderen, kunnen we ons verbonden voelen met de wereld en de dingen opnieuw zien”. Als ik mijn zoontje hierover vertel, blijft het een tijdje stil. “Dus daarom moeten we steeds stoppen omdat jij elke keer ergens een foto van wil maken", roept hij even later ineens uit. Dit fotoblog bundelt een wisselende selectie opnamen van plekken, objecten of momenten: een samensmelting van genres. Voornamelijk uit de directe omgeving; thuis, de tuin, de straat en de wijk. Ik ben nu steeds minder vaak de enige die stil staat, regelmatig zie ik mijn zoontje nu wijzen en hoor ik hem roepen “He pap, moet je daar geen foto van maken?”
Voorjaar 2023
